Mor ve Minnak (Yaban Mersini)

Yaban mersini, Vaccinium cinsinin genellikle Kuzey Yarı kürenin soğuk iklimlerinde bulunan 140 civarındaki türünden biridir. Çay üzümünün amcasının oğlu olan yaban mersini, nadiren diz üstü boya ulaşabilen çalılık bir bitkinin koyu mor ve tatlı meyvesidir. Olgunlaşmış yaban mersini kuşlar için tam bir ziyafet ve ormanda yürüyüş yapanlar için eşsiz bir ikramdır. Yaban mersini genellikle yabani olarak yetişir, çünkü yetiştirilmesi çok zordur. Yaklaşık 100 gramında 57 kalori bulunan yaban mersini, A, C, E ve K vitaminleriyle kalsiyum, demir, potasyum ve magnezyum gibi vücudumuz için gerekli birçok minerali de içinde barındırıyor. Eskiden sadece diyetisyenlerin yemek listesindeyken günümüzde birçok insan tarafından tercih edilir oldu. Muazzam çiçeklerine baktığınızda yaban mersininin, reçel, turta ve meyve püresi, likör ve şaraba, mutfak zevkleriyle ilgili birçok alanda kullanılması şaşırtıcı gelmez. Bir şifalı bitki olarak yaban mersini yüzyıllar boyunca ishal tedavisinde ve dolaşımı güçlendirmek için kullanılmıştır. Yaban mersininin şifalı bir bitki olarak kullanımı Orta Çağ’ın ilk zamanlarında başlamıştır. Yaban mersini yapraklarından demlenen çay, diyabet tedavisinde kullanılan bir halk ilacıydı. Taze, kurutulmuş ya da ilaç haline getirilmiş meyveler özellikle çocuklarda ishali tedavi etmekte; bulantı, kusma ve mide kramplarında ve bağırsak yolu için tonik olarak kullanılırdı. 1500’lü yıllarda Avrupalı, özellikle Alman bitki uzmanları idrar yolları enfeksiyonu, mide şikayetleri ve başka rahatsızlıklar için tavsiye ediyorlardı. 18. yüzyılın ve 19. yüzyılın ilk yarısında yaşayan bitki uzmanları yaban mersinini özellikle dizanteri ve ishal tedavisinde kullandılar. İkinci Dünya Savaşı boyunca İngiliz savaş pilotları yaban mersini reçeli yedikten sonra görüş güçlerinde gelişme olduğunu bildirmişlerdi. Bu bilgi araştırmacıların dikkatlerini bu alana yöneltmiştir.

Uzm. Dr. Selçuk YAŞAR

67840cookie-checkMor ve Minnak (Yaban Mersini)yes